Ενα πόρισμα 26 σελίδων του αντεισαγγελέα Πρωτοδικών Ορεστιάδας Δ. Λαμπρίδη για την επένδυση σε κοίτασμα ζεόλιθου στη Θράκη επανέφερε στην επιφάνεια ένα θέμα που ταλαιπωρεί επί μία δεκαετία την τοπική κοινωνία. Η υπόθεση έχει φέρει σε αντιπαράθεση το υπουργείο Περιβάλλοντος με την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Μακεδονίας – Θράκης, έχουν κατατεθεί μηνύσεις, αναμείχθηκαν το ΙΓΜΕ και το Σώμα Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης, έχει γίνει συζήτηση στη Βουλή και έχει εμπλακεί σε διάφορα στάδια και η Δικαιοσύνη. Ακρη ωστόσο δεν έχει βρεθεί, η ενδιαφερόμενη εταιρεία βρίσκεται σε μια μετέωρη κατάσταση, η επένδυση δεν προχωρεί ούτε με απευθείας μίσθωση ούτε με διεθνή διαγωνισμό και κανένας δεν λύνει τον γόρδιο δεσμό. Τις επόμενες ημέρες λήγει η προθεσμία εντός της οποίας καλείται να απαντήσει το υπουργείο Περιβάλλοντος στο νέο αίτημα της επισπεύδουσας εταιρείας να πάρει άδεια για εκμετάλλευση του κοιτάσματος το οποίο κοινοποιήθηκε στο Γραφείο του Πρωθυπουργού. Τέλος στο σίριαλ πάντως δεν αναμένεται να δοθεί, αλλά ούτε και απάντηση στο ερώτημα πώς θα καταστεί δυνατή η εκμετάλλευση ενός εξαιρετικά κερδοφόρου κοιτάσματος ορυκτού ζεόλιθου στη Θράκη, που θεωρείται κορυφαίας ποιότητας παγκοσμίως.
Η παράθεση των πολιτικών προσώπων που εμπλέκονται στην υπόθεση είναι εντυπωσιακή:Γ. Σαλαγκούδης, Στ. Καλαφάτης, Κ. Μουσουρούλης, Δ. Σταμάτης, Τίνα Μπιρμπίλη,Γ. Παπακωνσταντίνου και Ι. Μανιάτης. Στη δικογραφία σκιαγραφείται επίσης η βαρύτητα της παρουσίας του πρώην προέδρου του ΣΕΒ Οδ. Κυριακόπουλου ως προέδρου του διοικητικού συμβουλίου της ανταγωνίστριας εταιρείας. Η πραγματικότητα είναι πιο περίπλοκη από την επιφανειακή εικόνα, οι ευθύνες δεν είναι ακριβώς αυτές που φαίνονται, αλλά όλη η υπόθεση καταδεικνύει γιατί δεν προχωρούν οι επενδύσεις στην Ελλάδα.
Ο αντεισαγγελέας κ. Δ. Λαμπρίδης καταλογίζει εμμέσως πλην σαφώς ευθύνες στη διοίκηση και αφήνει αιχμές για τον ρόλο της εταιρείας του κ. Κυριακόπουλου. Από την άλλη πλευρά, το ΥΠΕΚΑ διαχρονικά υποστηρίζει την άποψη ότι εκμετάλλευση κοιτάσματος χωρίς διεθνή διαγωνισμό δεν συνάδει προς τον νόμο και την ανάγκη για διαφάνεια στις επενδύσεις.
Η ιστορία αποτελεί ένα επιχειρηματικό και πολιτικό θρίλερ και ξεκινά τον Μάιο του 2004, όταν η εταιρεία Ν. Αλεξανδρίδης και Σία ΟΕ -GEO-VET, με έδρα τη Θεσσαλονίκη, υπέβαλε αίτηση στην Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης για τη χορήγηση άδειας προκειμένου να εκμεταλλευτεί κοίτασμα του ορυκτού ζεόλιθος στην περιοχή Πετρωτά του Δήμου Ορεστιάδας. Ακολούθησε η γνωστή γραφειοκρατία και εν τέλει γνωμοδότησαν θετικά για την επένδυση όλες οι εμπλεκόμενες υπηρεσίες (Διεύθυνση Τουρισμού, ΔΕΗ, ΓΕΣ, Τμήμα Πολεοδομίας και Περιβάλλοντος Β. Εβρου, Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών, Δασαρχείο Διδυμοτείχου και Επιθεώρηση Μεταλλείων Β. Ελλάδας). Εναν χρόνο μετά η εταιρεία υπέβαλε τον φάκελό της με όλα τα απαραίτητα έγγραφα στην Περιφέρεια ζητώντας να εγκριθεί η απευθείας μίσθωση σε αυτήν μιας έκτασης 161.265 τ.μ. (από τα συνολικά 513.400 τ.μ. της περιοχής).
Στην ίδια περιοχή είχε αρχίσει έρευνες και το ΙΓΜΕ από τα τέλη του 2003 και εκεί αρχίζουν τα μπερδέματα. Σύμφωνα με τη δικογραφία, οι έρευνες ξεκίνησαν χωρίς να έχει τηρηθεί η νόμιμη διαδικασία και μόλις έναν χρόνο αργότερα ο τότε υφυπουργός Ανάπτυξης κ. Γ. Σαλαγκούδης αποφάσε να τις εντάξει στο Γ’ ΚΠΣ, γεγονός που απέκλειε την εκμίσθωση του χώρου.
Το Γραφείο του Νομικού Συμβούλου του υπουργείου Ανάπτυξης το 2007 γνωμοδότησε ότι ορθώς ελήφθη αυτή η απόφαση. Παρ’ όλα αυτά, η ενδιαφερόμενη εταιρεία κατέθεσε μήνυση κατά του πρώην γενικού διευθυντή του ΙΓΜΕ κ. Α. Γεωργακόπουλου για ψευδή βεβαίωση ότι το Ινστιτούτο εκτελεί ερευνητικά προγράμματα. Ο εισαγγελέας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης ωστόσο τον απάλλαξε από τις κατηγορίες εκτιμώντας ότι οι έρευνες πράγματι διενεργήθηκαν.
Ο αντεισαγγελέας Ορεστιάδας όμως διαφώνησε με τη γνωμοδότηση του Γραφείου Νομικού Συμβούλου του υπουργείου Ανάπτυξης επικαλούμενος λανθασμένη ερμηνεία της διάταξης του νόμου ότι «τα δημόσια λατομεία βιομηχανικών ορυκτών και μαρμάρων εκμισθώνονται υποχρεωτικώς με πλειοδοτική δημοπρασία όταν διενεργούνται ερευνητικά έργα από το ΙΓΜΕ, είτε είναι ολοκληρωμένα είτε βρίσκονται σε εξέλιξη, παραγνωρίζοντας τη γραμματική διατύπωση του νόμου σε αόριστο χρόνο (“διενεργήθησαν”)».
Η γνωμοδότηση πάντως έγινε δεκτή από τον τότε γενικό γραμματέα του υπουργείου Ανάπτυξης κ. Κ. Μουσουρούλη και τον τότε υφυπουργό Ανάπτυξης κ. Στ. Καλαφάτη (νυν αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής). Ως εκ τούτου ο τότε ΓΓ της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης κ. Δ. Σταμάτης (νυν υπουργός Επικρατείας) δεν ενέκρινε τη μίσθωση, παρά την αντίθετη άποψη που είχαν εκφράσει οι υπηρεσίες της Περιφέρειας. Μάλιστα ο κ. Σταμάτης σε έγγραφη απάντησή του στην εταιρεία, όπως σημειώνεται στη δικογραφία, ανέφερε ότι η απορριπτική απόφασή του οφείλεται στην εμμονή του υπουργείου Ανάπτυξης για τη διενέργεια πλειοδοτικής δημοπρασίας και σε λόγους ιεραρχικής υπακοής.
Επειτα από αυτά η εταιρεία άσκησε εμπρόθεσμη ειδική προσφυγή, τον Ιούλιο του 2009, η οποία απορρίφθηκε τον Δεκέμβριο του ιδίου έτους με εκπρόθεσμη απόφαση της τότε υπουργού Περιβάλλοντος κυρίας Τίνας Μπιρμπίλη. Η εταιρεία συνέχισε τον δικαστικό αγώνα της με νέα προσφυγή που κατέθεσε στο Τριμελές Διοικητικό Πρωτοδικείο Κομοτηνής κατά των δύο αποφάσεων, της Περιφέρειας και του υπουργείου. Παράλληλα κατέθεσε και αίτηση θεραπείας στον γενικό γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας – Θράκης (πρόκειται για τους περιφερειάρχες που είχε τοποθετήσει η κυβέρνηση στο πλαίσιο του «Καλλικράτη») κ. Θ. Σώκο.
Ο κ. Σώκος έκανε δεκτή την αίτηση της εταιρείας δίνοντας εντολή στην αρμόδια υπηρεσία να προχωρήσει στη μίσθωση. Πράγματι δύο ημέρες αργότερα εκδόθηκε η σχετική απόφαση.
Η υπογραφή του συμβολαίου έγινε πανηγυρικά και η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Μακεδονίας – Θράκης έστειλε στο ΥΠΕΚΑ τον φάκελο με τα δικαιολογητικά προκειμένου να χορηγηθεί η άδεια εκμετάλλευσης του λατομείου, η τελευταία πράξη που θα καθιστούσε λειτουργική την επένδυση. Αντί όμως να δοθεί η άδεια, τον Ιούλιο του 2011, ο τότε υφυπουργός Περιβάλλοντος κ. Ι. Μανιάτης ακύρωσε την απόφαση του κ. Σώκου. Παράλληλα όμως απηύθυνε στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους τα εξής ερωτήματα: αν πρέπει να γίνει πλειοδοτική δημοπρασία και αν ορθώς επιλήφθηκε της υπόθεσης ο κ. Σώκος.
Με την υπόθεση ασχολήθηκε και διυπουργική επιτροπή για την απεμπλοκή επενδύσεων, η οποία λειτουργούσε υπό την προεδρία του τότε αντιπροέδρου της κυβέρνησης κ. Θ. Πάγκαλου. Με δεδομένη την άρνηση του κ. Μανιάτη να υπογράψει απευθείας ανάθεση έχοντας στα χέρια του ομόφωνα αρνητικές εισηγήσεις των υπηρεσιακών παραγόντων του υπουργείου, αποφασίστηκε να υποβληθεί ερώτημα στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους. Η απάντηση του ΝΣΚ έπειτα από έναν μήνα ήταν ομόφωνα απορριπτική στο αίτημα περί απευθείας ανάθεσης εκμετάλλευσης του κοιτάσματος. Αντίστοιχη απάντηση έλαβε και ο κ. Μανιάτης σε δικά του ερωτήματα προς το ΝΣΚ, με την επιπλέον παρατήρηση ότι ο κρατικός περιφερειάρχης αναρμοδίως επιλήφθηκε του θέματος. Προηγουμένως υπέρ της υποχρεωτικής πλειοδοτικής δημοπρασίας είχε ταχθεί και ο γενικός επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης.
Ο κ. Λαμπρίδης όμως θεωρεί ότι η απόφαση του ΝΣΚ «έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη γραμματική ερμηνεία της διάταξης (αριθ. 1 ΠΔ 285/1979 “Περί εκμισθώσεως δημόσιων λατομείων βιομηχανικών ορυκτών και μαρμάρων”) αλλά και με την προηγούμενη πραγματική κατάσταση που αφορά ανταγωνίστρια εταιρεία, γεγονός που ήταν σε γνώση των υπηρεσιών του ΥΠΕΚΑ». Οπως επισημαίνεται στη δικογραφία, η ανταγωνίστρια εταιρεία είναι η S&B Βιομηχανικά Ορυκτά ΑΕ (προηγούμενη επωνυμία ΑΕΕ Αργυρομεταλλευμάτων και Βαρυτίνης), η οποία δραστηριοποιείται στην παραγωγή ζεόλιθου στη θέση Ρίζια Πενταλόφου Εβρου, σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων από την περιοχή Πετρωτών, σε χώρο που της παραχωρήθηκε με απευθείας μίσθωση το 1979.
Η άδεια αυτή επικαιροποιήθηκε το 1996 που το ΙΓΜΕ ανέφερε στη Νομαρχία Ροδόπης ότι εκτέλεσε ερευνητικές εργασίες πρώτης φάσης στην περιοχή, οι οποίες δεν ολοκληρώθηκαν, οπότε δεν συνέτρεχε λόγος άρνησης της απευθείας μίσθωσης.«Πρόκειται» διαπιστώνει ο εισαγγελικός λειτουργός «για πανομοιότυπη περίπτωση με την προκείμενη στα Πετρωτά, ωστόσο η διακρίνουσα μεταχείριση της διοίκησης είναι εμφανέστατη». Ο αντεισαγγελέας Ορεστιάδας θεωρεί ότι ο κ. Μανιάτης «παγώνοντας» την απευθείας μίσθωση στην εταιρεία Ν. Αλεξανδρίδης & Σία ΟΕ θα έπρεπε για λόγους ισότητας και χρηστής διοίκησης να ακυρώσει και την απευθείας μίσθωση προς την ΑΕΕ Αργυρομεταλλευμάτων και Βαρυτίνης.
Ο κ. Μανιάτης, που τότε ήταν γραμματέας της ΚΟ του ΠαΣοΚ, δήλωσε ότι «μόνο μέσα από διαφανείς, διεθνείς διαγωνισμούς και όχι με απευθείας ανάθεση πρέπει να γίνει η αξιοποίηση του εθνικού ορυκτού πλούτου. Διαφορετικά θα πρόκειται για ασύδοτη κερδοσκοπία σε βάρος των συμφερόντων του ελληνικού λαού». Στο μεταξύ άρχισαν και τα δημοσιεύματα στις εφημερίδες, οπότε εξέδωσε ανακοίνωση υπέρ του κ. Μανιάτη και το ΠαΣοΚ.
Τον Δεκέμβριο του 2012 ο κ. Μανιάτης λοιπόν ακυρώνει την απευθείας μίσθωση του κρατικού περιφερειάρχη και στέλνει παραγγελία στον κ. Σώκο «να γίνουν οι ενέργειες αρμοδιότητάς σας για τη διενέργεια πλειοδοτικού διαγωνισμού λόγω της κατεπείγουσας προτεραιότητας αξιοποίησης σε μέγιστο βαθμό του ορυκτού πλούτου της χώρας».
Από εκείνο το σημείο και μετά η υπόθεση παραμένει μετέωρη: ούτε διαγωνισμός διενεργήθηκε ούτε άδεια στην εταιρεία δόθηκε. Ο κ. Σώκος απέστειλε τον σχετικό φάκελο στο Σώμα Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης, στον τότε πρωθυπουργό κ. Λ. Παπαδήμο, στους υπουργούς εκείνης της περιόδου Τ. Γιαννίτση, Αννα Διαμαντοπούλου και στον υφυπουργό Ι. Μανιάτη.
Από τον Δεκέμβριο του 2011 η υπόθεση είχε πάρει άλλη τροπή. Ο κ. Μανιάτης έχει υποβάλει στην Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Αλεξανδρούπολης τον φάκελο της υπόθεσης ζητώντας «να ελέγξετε, κύριε εισαγγελέα, τον πλήρη φάκελο, γιατί οικονομικά συμφέροντα διεκδικούν την απευθείας ανάθεση του κοιτάσματος ζεόλιθου και δεν επιτρέπουν να προχωρήσει η χώρα σε διεθνή πλειοδοτικό διαγωνισμό για να μεγιστοποιήσει τα έσοδα του Ελληνικού Δημοσίου». Τα στοιχεία αυτά τα κατέθεσε στις 15 Μαρτίου 2013 στη Βουλή ο κ. Μανιάτης κατονομάζοντας ευθέως ως «συμφέροντα» την εταιρεία Ν. Αλεξανδρίδης & Σία GEO-VET.
Το 2011, πάντως, η αποστολή του φακέλου θεωρήθηκε ότι επείχε θέση μήνυσης κατά του κ. Σώκου, η οποία παραπέμφθηκε λόγω αρμοδιότητας στην Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Ορεστιάδας. Ετσι έφτασε η υπόθεση στα χέρια του κ. Λαμπρίδη, μαζί με τις έγγραφες εξηγήσεις του κ. Σώκου, ο οποίος με το ίδιο έγγραφο υπέβαλε με τη σειρά του μήνυση κατά του υφυπουργού ΠΕΚΑ. Το ίδιο έπραξε και η εταιρεία Ν. Αλεξανδρίδης & Σία ΟΕ.
Η δικογραφία που σχηματίστηκε θέτει στο αρχείο την υπόθεση ως προς τις ποινικές ευθύνες του τότε γενικού γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης ΑΜΘ. Μάλιστα ο αντεισαγγελέας Εφετών Θράκης κ. Γ. Καντζίδης στον οποίο εστάλη η δικογραφία για περαιτέρω οδηγίες σημειώνει: «Πέρα από τους λόγους που διαλαμβάνονται στην πλήρως τεκμηριωμένη αναφορά σας και που επικαλύπτουν όλες τις διαστάσεις του διερευνώμενου θέματος, πρέπει να μνημονευθεί ότι σε κάθε περίπτωση οι ενέργειες των υπόπτων δεν μπορεί κάποιος να εκθέσει ότι εμπίπτουν σε ελέγξιμη συμπεριφορά, αφού δεν καταδείχτηκε ούτε κατ’ ελάχιστον υπερχειλής δόλος που απαιτείται για την κατάφαση του κατ’ ουσίαν καταγγελλόμενου αδικήματος της παράβασης καθήκοντος». Ως προς το άλλο σκέλος, της μήνυσης δηλαδή κατά του κ. Μανιάτη, η υπόθεση διαβιβάστηκε στη Βουλή.
Στις 17 Μαΐου 2013 ο βουλευτής Εβρου του ΠαΣοΚ κ. Γ. Ντόλιος κατέθεσε επίκαιρη ερώτηση για το θέμα αυτό επικαλούμενος και το πόρισμα του αντεισαγγελέα Ορεστιάδας προς τον υπουργό ΠΕΚΑ. «Το υπουργείο προκάλεσε μια εισαγγελική διάταξη. Αν ήταν αρνητική, δεν θα είχαμε λόγο να μιλάμε. Είναι όμως συγκεκριμένη, οπότε το υπουργείο τι σκέφτεται να κάνει; Θα δώσει άδεια εκμετάλλευσης ή δεν θα δώσει; Και πότε;» ερωτά. Ο υφυπουργός ΠΕΚΑ κ. Ασ. Παπαγεωργίου επαναλαμβάνει την πάγια θέση του υπουργείου για πλειοδοτικό διαγωνισμό. Ο κ. Ντόλιος στη δευτερολογία του υιοθέτησε το σκεπτικό της δικογραφίας, αλλά ο κ. Παπαγεωργίου του απάντησε ότι το υπουργείο αναμένει την απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου Θεσσαλονίκης, η οποία θα έλυνε οριστικώς το ζήτημα για το αν η αρμοδιότητα για το θέμα ανήκει στο υπουργείο ή στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση.
Ο αντεισαγγελέας Ορεστιάδας δεν έμεινε μόνο στο νομικό κομμάτι. Ερεύνησε ακόμη και δυσνόητες τεχνικές πτυχές της υπόθεσης και διαπίστωσε ότι οι ερευνητές του ΙΓΜΕ πήραν δείγματα σε μόλις τέσσερις επιφανειακές διατομές του εδάφους («είναι αμφίβολο αν οι επιφανειακές δειγματοληψίες χαρακτηρίζονται ερευνητικά έργα» σημειώνει). Τμήμα μόνο της τρίτης διατομής βρισκόταν στα όρια της περιοχής που ενδιέφερε την εταιρεία Ν. Αλεξανδρίδης & Σία ΟΕ. Τα υπόλοιπα δείγματα ελήφθησαν από ανενεργό λατομείο που απέχει περίπου 100 μ. από την περιοχή που ζητούσε να μισθώσει η εταιρεία.
Επίσης στην έκθεση αυτοψίας που συντάχθηκε τον Μάρτιο του 2008 αναφέρεται ότι «δεν ισχύουν τα όσα αναφέρονται στο έγγραφο του ΙΓΜΕ πως η πλειονότητα των δειγμάτων έχει ληφθεί από τον αιτούμενο για εκμετάλλευση λατομικό χώρο». Η έκθεση αυτή «φέρεται να αγνοείται τεχνηέντως από όλες τις κεντρικές υπηρεσίες του υπουργείου» επισημαίνεται στη δικογραφία.
Για όλα αυτά απαντά το ΙΓΜΕ παραθέτοντας το πόρισμα του Σώματος Επιθεωρητών – Ελεγκτών της Δημόσιας Διοίκησης, ότι κατά τη διάρκεια των ερευνών «υπέστη τακτικούς ελέγχους, αξιολογήσεις, συμπληρώσεις από ελεγκτικά όργανα του Γ’ ΚΠΣ (Εμπειρογνώμονα Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Διαχειριστική Αρχή ΕΠΑΝ, Αρχή Πληρωμής), στις συστάσεις, οδηγίες και υποδείξεις των οποίων το ΙΓΜΕ ως τελικός δικαιούχος ανταποκρίθηκε».Σημειώνεται επίσης ότι επί του θέματος έχει ασκηθεί κατ’ επανάληψη κοινοβουλευτικός έλεγχος.
Τον περασμένο Μάρτιο ο νυν γενικός γραμματέας Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας – Θράκης Αθ. Καρούτζος ακύρωσε τη σύμβαση μίσθωσης που είχε εγκρίνει ο κ. Σώκος αποδεχόμενος το σκεπτικό του υπουργείου Περιβάλλοντος. Διαγωνισμό όμως δεν προκηρύσσει. Η Βουλή έθεσε την υπόθεση κατά του κ. Μανιάτη στο αρχείο. Η εταιρεία, η οποία, σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε, θα έκανε επένδυση 40 εκατ. ευρώ και θα έδινε δουλειά σε 100 ντόπιους ανθρώπους, επιμένει να ζητεί άδεια εκμετάλλευσης. Δέκα χρόνια μετά την αρχική υποβολή της αίτησης η υπόθεση σέρνεται αφήνοντας σκιές πάνω σε επιχειρηματίες και πολιτικούς και ανοίγοντας μέτωπα μεταξύ των εμπλεκομένων για εκβιασμούς και δωροδοκίες και τέλος δεν δίνεται. Το χειρότερο είναι ότι μένει ανεκμετάλλευτος ο ορυκτός πλούτος της χώρας στην τόσο δυστυχή συγκυρία της οικονομικής κρίσης.
Συμφέροντα
Ο ανταγωνισμός των εταιρειών και ο Γ. Παπακωνσταντίνου
Στο πόρισμά του ο αντεισαγγελέας Ορεστειάδας επισημαίνει ότι η S&B Βιομηχανικά Ορυκτά ΑΕ παρουσιάζει πενιχρή παραγωγή ζεολίθου (ενδεικτικά: 200 τόνοι το 2010, 0 τόνοι το 2009, 300 τόνοι το 2008, 0 τόνοι το 2007, σύμφωνα με το υπ’ αριθμ. πρωτοκόλλου Δ8-Β/Φ6Μ14Μ15/οικ. 3669/597/25.2.2013 έγγραφο του γενικού γραμματέα Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής). Την ίδια στιγμή η εταιρεία αυτή φέρεται, σύμφωνα με δημοσιεύματα, να εισάγει ποσότητες ζεολίθου στην Ελλάδα από τη Βουλγαρία και επιπλέον με δελτίο Τύπου ενημέρωσε ότι εξαγόρασε την εταιρεία Bentonit AD, η οποία εδρεύει στην περιοχή Κάρτζαλι της Βουλγαρίας και δραστηριοποιείται στην εξόρυξη, επεξεργασία και εμπορία ζεολίθου.
Ο ανταγωνισμός των εταιρειών και ο Γ. Παπακωνσταντίνου
Στο πόρισμά του ο αντεισαγγελέας Ορεστειάδας επισημαίνει ότι η S&B Βιομηχανικά Ορυκτά ΑΕ παρουσιάζει πενιχρή παραγωγή ζεολίθου (ενδεικτικά: 200 τόνοι το 2010, 0 τόνοι το 2009, 300 τόνοι το 2008, 0 τόνοι το 2007, σύμφωνα με το υπ’ αριθμ. πρωτοκόλλου Δ8-Β/Φ6Μ14Μ15/οικ. 3669/597/25.2.2013 έγγραφο του γενικού γραμματέα Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής). Την ίδια στιγμή η εταιρεία αυτή φέρεται, σύμφωνα με δημοσιεύματα, να εισάγει ποσότητες ζεολίθου στην Ελλάδα από τη Βουλγαρία και επιπλέον με δελτίο Τύπου ενημέρωσε ότι εξαγόρασε την εταιρεία Bentonit AD, η οποία εδρεύει στην περιοχή Κάρτζαλι της Βουλγαρίας και δραστηριοποιείται στην εξόρυξη, επεξεργασία και εμπορία ζεολίθου.
Από την επίσημη ιστοσελίδα της εταιρείας S&B Βιομηχανικά Ορυκτά ΑΕ προκύπτει ότι στο διοικητικό συμβούλιο συμμετέχει ως ανεξάρτητο μη εκτελεστικό μέλος η κυρία Ελένη Παπακωνσταντίνου, εξαδέλφη τού κατά το κρίσιμο χρονικό διάστημα υπουργού ΠΕΚΑ Γ. Παπακωνσταντίνου. Πρόεδρος του ΔΣ είναι ο πρώην πρόεδρος του ΣΕΒ Οδ. Κυριακόπουλος.
Ο αντεισαγγελέας Λαμπρίδης δεν μένει στον υπαινιγμό: «Η εν λόγω εταιρεία είναι η μόνη που δραστηριοποιείται στο ίδιο αντικείμενο (ζεόλιθος) και ίσως θα ήταν προς όφελός της η ακύρωση της απευθείας μίσθωσης στην εταιρεία Ν. Αλεξανδρίδης & Σία ΟΕ» αναφέρει.
Η δικογραφία αυτή διαβιβάστηκε στη Βουλή τον Μάρτιο και προκάλεσε έντονη συζήτηση. Ο κ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος ήταν στη δίνη του κυκλώνα για τη λίστα Λαγκάρντ, αρνήθηκε κάθε ανάμειξη και δήλωσε ειρωνικά: «Περιμένω να μάθω τις ευθύνες μου και για τον Τρωικό Πόλεμο».
Ο διαγωνισμός
Δύο κρίσιμα ερωτήματα
Η αδράνεια που έχει παγώσει τα πάντα στην υπόθεση δεν επιτρέπει να ερευνηθούν και δύο εντυπωσιακά ευρήματα στη δικογραφία του κ. Λαμπρίδη. Σύμφωνα με το υπ’ αριθ. πρωτ. 24702/21.12.2011 έγγραφο του Δασαρχείου Διδυμοτείχου, το οποίο απαντά σε έγγραφη ερώτηση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας – Θράκης, στην έκταση των περίπου 1.705 στρεμμάτων που φέρεται ως δεσμευμένη από το ΙΓΜΕ υπάρχουν δημόσια δάση, συνιδιόκτητα δάση και αγροτικά καλλιεργούμενες ιδιωτικές εκτάσεις. Η ίδια πληροφορία περιέχεται και σε έγγραφο του Τμήματος Προστασίας και Διαχείρισης Δασών της Διεύθυνσης Δασών Εβρου και ενισχύεται από τα τοπογραφικά που έχει προσκομίσει η εταιρεία Ν. Αλεξανδρίδης & Σία ΟΕ. Το παράδοξο φαινόμενο της ύπαρξης ιδιωτικών εκτάσεων μέσα στον υποτιθέμενο προς δημοπράτηση χώρο συμβαίνει επειδή το ΙΓΜΕ δεν είχε λάβει κανενός είδους συναίνεση από αρμόδιους δημόσιους φορείς ή από ιδιοκτήτες αγροτικών εκτάσεων, όπως έκανε η ενδιαφερόμενη εταιρεία εξασφαλίζοντας συνολικά 17 γνωμοδοτήσεις – συναινέσεις.
Η αδράνεια που έχει παγώσει τα πάντα στην υπόθεση δεν επιτρέπει να ερευνηθούν και δύο εντυπωσιακά ευρήματα στη δικογραφία του κ. Λαμπρίδη. Σύμφωνα με το υπ’ αριθ. πρωτ. 24702/21.12.2011 έγγραφο του Δασαρχείου Διδυμοτείχου, το οποίο απαντά σε έγγραφη ερώτηση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας – Θράκης, στην έκταση των περίπου 1.705 στρεμμάτων που φέρεται ως δεσμευμένη από το ΙΓΜΕ υπάρχουν δημόσια δάση, συνιδιόκτητα δάση και αγροτικά καλλιεργούμενες ιδιωτικές εκτάσεις. Η ίδια πληροφορία περιέχεται και σε έγγραφο του Τμήματος Προστασίας και Διαχείρισης Δασών της Διεύθυνσης Δασών Εβρου και ενισχύεται από τα τοπογραφικά που έχει προσκομίσει η εταιρεία Ν. Αλεξανδρίδης & Σία ΟΕ. Το παράδοξο φαινόμενο της ύπαρξης ιδιωτικών εκτάσεων μέσα στον υποτιθέμενο προς δημοπράτηση χώρο συμβαίνει επειδή το ΙΓΜΕ δεν είχε λάβει κανενός είδους συναίνεση από αρμόδιους δημόσιους φορείς ή από ιδιοκτήτες αγροτικών εκτάσεων, όπως έκανε η ενδιαφερόμενη εταιρεία εξασφαλίζοντας συνολικά 17 γνωμοδοτήσεις – συναινέσεις.
Με την όψιμη γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (ΝΣΚ), αναφέρει ο κ. Λαμπρίδης, το ζήτημα τακτοποιήθηκε φαινομενικά για τη διοίκηση καθώς το ΝΣΚ γνωμοδότησε ότι το ΙΓΜΕ δεν χρειάζεται συναινέσεις επειδή εμπίπτει στον ευρύτερο δημόσιο τομέα παραγνωρίζοντας ότι είναι εκ του Καταστατικού του ΝΠΙΔ. Η άποψη αυτή, προσθέτει, δεν λαμβάνει υπόψη τα πραγματικά προβλήματα που αναφύονται στην πράξη. Π.χ., πώς θα διασφαλιστεί άνευ συναινέσεως της Στρατιωτικής Υπηρεσίας ότι εντός της συγκεκριμένης περιοχής δεν υφίσταται ναρκοπέδιο σε μια περιοχή του Εβρου όπου υπάρχουν πάρα πολλά; «Σε κάθε περίπτωση, η διενέργεια πλειοδοτικού διαγωνισμού με αυτές τις προϋποθέσεις θα οδηγούσε σε μια ατέρμονη διαδικασία ενστάσεων από εμπλεκόμενους φορείς και ιδιώτες η οποία θα καθιστούσε ανέφικτη την υλοποίηση του διαγωνισμού» κρίνει ο αντεισαγγελέας Ορεστιάδας. Ακόμη, σύμφωνα με τα τοπογραφικά διαγράμματα που προσκόμισε η ενδιαφερόμενη εταιρεία αλλά και ο πρώην γενικός γραμματέας Αποκεντρωμένης Διοίκησης, προκύπτει ότι από τη συνολική έκταση που έχει οριοθετήσει το ΙΓΜΕ ένα τμήμα 262,800 στρεμμάτων βρίσκεται εντός του εδάφους της βουλγαρικής επικράτειας!
Δείτε εδώ το δημοσίευμα
Πηγή : ΤΟ ΒΗΜΑ της Κρουστάλλη Δήμητρας
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.