Και ξαφνικά στη Χαλκιδική, στο Κιλκίς, στη Θράκη, στη Μήλο οι χρυσοθήρες γυρίζουν στα καφενεία και υπόσχονται «λαγούς με πετραχήλια» στους κατοίκους. Η χώρα ανακάλυψε ότι κάθεται πάνω σε στρώμα χρυσού. Και το ερώτημα εύγλωττο. Τώρα ανακαλύψαμε τον χρυσό;
Παρατήρηση πρώτη: Σύμφωνα με μελέτες αλλά και από την καθημερινή μας εμπειρία, από ολόκληρο τον χρυσό που αυτή την στιγμή υπάρχει στον κόσμο η μισή ποσότητα είναι κοσμήματα και το υπόλοιπο μισό περίπου χρησιμοποιείται ως αποθεματικό επενδυτικό προϊόν, ιδιαίτερα μετά την χρηματοπιστωτική κρίση και την ανασφάλεια στα τραπεζικά προϊόντα. Χρησιμοποιείται λοιπόν κάτι ως «τραπεζικό ομόλογο» και φυσικά η τιμή του διαμορφώνεται σύμφωνα με τα τραπεζικά παιχνίδια, με σημαδεμένη τράπουλα, ώστε πάντα να βγαίνουν κερδισμένοι οι μεγάλοι παίχτες. Δεν είναι προϊόν που έχει άμεση σχέση με κοινωνικές ανάγκες. (Εκτός ίσως για όσους ακόμα φοράνε βέρες. Και θα πρέπει κάποτε να μάθουν κι αυτοί, ότι για να πάρουμε χρυσό για ένα δακτυλίδι 18 καρατιών θα πρέπει να εξορυχθούν κατά μέσο όρο είκοσι τόνοι χώμα και να δημιουργηθεί ένα τεράστιο όρυγμα.).
Παρατήρηση δεύτερη: Στη Μήλο, όπως και στη Χαλκιδική η εξόρυξη υπήρχε από τα προϊστορικά χρόνια. Ο κυκλαδικός πολιτισμός στηρίχθηκε στα ορυκτά πετρώματα και μεταλλεύματα που έκρυβε η μηλέικη γη, οι εκστρατείες του Μεγάλου Αλεξάνδρου χρηματοδοτήθηκαν από τις εξορύξεις στη Χαλκιδική. Ο ορυκτός πλούτος όμως σε εκείνα τα μακρινά στο παρελθόν οικονομικά μοντέλα ήταν ιδιοκτησία των ηγεμόνων, του κράτους, και η εξόρυξη γινόταν μόνο για να καλύψει ανάγκες του ηγεμόνα για να χρηματοδοτήσει πολεμικές εκστρατείες ή μεγάλα μνημειακά έργα. Έτσι η εκμετάλλευσή τους γινόταν με φειδώ και όχι με υπερεντατικό τρόπο για μεγιστοποίηση των κερδών κάποιων πολυεθνικών εταιρειών. Το προϊόν της εξόρυξης ήταν πηγή ισχύος για τον ηγεμόνα.
Από την άλλη πλευρά στα ορυχεία δούλευαν σκλάβοι με άθλιες συνθήκες εργασίας, οπότε η επίκληση της ιστορικότητας δεν παραπέμπει σε λαμπερό μέλλον. Τα πρόσφατα παραδείγματα του εικοστού και εικοστού πρώτου αιώνα από χώρες στην Νότια Αμερική και Αφρική περιγράφουν ένα μοντέλο που επιφυλάσσει για τους πολλούς φτώχια, άγρια καταστολή και εμφύλιες συγκρούσεις.
Παρατήρηση τρίτη: Η Μήλος, όπως και τα άλλα κυκλαδονήσια, λόγω του περιορισμένου τους χώρου, είναι ευαίσθητα νησιώτικα οικοσυστήματα και οι όποιες επεμβάσεις χωρίς αυστηρά κριτήρια φέρουσας ικανότητας και χωρικής διευθέτησης θα είναι καταστροφικές.
Το πρωταρχικό και αναγκαίο για βιώσιμη ανάπτυξη Σχέδιο Χωρικής Οικιστικής Οργάνωσης Ανοιχτής Πόλης (ΣΧΟΟΑΠ) που θα βάλει σε τάξη τον χώρο του νησιού και θα περιορίσει τα μικρά και μεγάλα ντόπια και ξένα συμφέροντα να τον επιβουλεύονται για ίδιον όφελος, με ευθύνη τοπικών πολιτικών επιλογών, καρκινοβατεί.
Στη Μήλο προσπάθεια εξόρυξης χρυσού είχε γίνει και την δεκαετία του 1990 από την «Μήδας ΑΕ», θυγατρική της «S&B», που μετά την καθολική αντίδραση των κατοίκων ματαιώθηκε. Ακόμα χάσκουν οι χωματουργικές επεμβάσεις, που είχαν γίνει τότε. Η πρόταση της επισπεύδουσας εταιρείας ORTAC για εξόρυξη στο νησί και χημική επεξεργασία εκτός νησιού δεν μπορεί με κανένα τρόπο να αποτελέσει βάση συζήτησης. Αφενός με ανοιχτές ακόμα τις πληγές από την προηγούμενη προσπάθεια η επιβάρυνση στο φυσικό περιβάλλον θα είναι ακόμα εντονότερη, αφετέρου η μεταφορά του προβλήματος της χημικής επεξεργασίας στην αυλή του γείτονα για λόγους κοινωνικής αλληλεγγύης και δικαιοσύνης είναι απορριπτέα και η δημοτική αρχή πρέπει να κλείσει το παράθυρο οποιασδήποτε συζήτησης με την εταιρεία άμεσα.
Γιατί ξανά τώρα; Η χώρα υπό την επιτροπεία της Τρόικα και με τις μνημονιακές πολιτικές μεταβάλλεται σε αποικία χρέους και σε πίσω αυλή της Ευρώπης, όπου μεταφέρονται οι βρώμικες δραστηριότητες, με δέλεαρ φτηνές, επισφαλείς θέσεις εργασίας μέσω της «βρώμικης» ανάπτυξης.
Από την άλλη οι μέχρι τώρα κυρίαρχες πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις του τόπου και τα πολιτικά ερείπια που συνθέτουν την κυβέρνηση, προσπαθούν να νεκραναστήσουν το οικονομικό μοντέλο που ευθύνεται για την κρίση με την ίδια αποτυχημένη συνταγή: τη μεγέθυνση των κερδών των διαπλεκόμενων επιχειρηματιών – φίλων τους και των διεθνών κερδοσκόπων με την φαλκίδευση των ατομικών δικαιωμάτων, την καταστρατήγηση των εργατικών κατακτήσεων, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών, την ιδιοποίηση του δημόσιου χώρου και των δημόσιων πόρων, την υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής των πολιτών, την φαλκίδευση αυτής της ίδιας της δημοκρατίας.
Απέναντι και ενάντια σε αυτή την ταξική οικονομική πολιτική υπέρ των λίγων, που για τους πολλούς επιφυλάσσει αυστηρή και διαρκή λιτότητα, ο ΣΥΡΙΖΑ προτάσσει και καταθέτει σε διάλογο στην κοινωνία σε όλη την χώρα, όπως κάνουμε σήμερα με ανοιχτή λαϊκή συνέλευση στην πλατεία στην Μήλο, το οικονομικό, παραγωγικό και καταναλωτικό μοντέλο, που στόχο έχει την πρωταρχική ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών αντί της μεγένθυσης των κερδών των διεθνών κερδοσκόπων.
Τονίζουμε ότι αυτό το σχέδιο βιώσιμης ανάπτυξης αποτελεί δέσμευση για την κυβέρνηση της αριστεράς, σε αυτό το σχέδιο δεν χωρά εξόρυξη χρυσού και τετελεσμένα δεν πρόκειται να γίνουν αποδεκτά.
(Στο παραπάνω κείμενο βασίστηκε η εισηγητική ομιλία μου στην εκδήλωση της οργάνωσης μελών Μήλου ΣΥΡΙΖΑ που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 9 Αυγούστου 2013 με κύριους ομιλητές την Κατερίνα Ιγγλέζη, βουλευτή Χαλκιδικής και Νίκο Συρμαλένιο, βουλευτή Κυκλάδων).
Του Μπάμπη Μπιλίνη , Τμήμα Οικολογίας – Περιβάλλοντος ΣΥΡΙΖΑ
Πηγή : http://ecoleft.gr
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.