Οι σεφ μας νοσταλγούν και ονειρεύονται

Τι νοσταλγούν οι σεφ μας; Και τι επιθυμούν για το μέλλον; Τι θα ήθελαν να τους φέρει το 2021; Από την Κέρκυρα μέχρι τη Ρόδο και από το Λονδίνο μέχρι τη Θεσσαλονίκη και την Ηρακλειά, άξιοι μάγειροι μάς στέλνουν τις ευχές τους ελπίζοντας όλοι σε ένα καλύτερο αύριο

Θέλω πίσω τις γεύσεις της γιαγιάς Μοσχούλας Βασίλης Παπικινός, εστιατόριο «Αλευρόμυλος», Μήλος

1984, στη «σαλοτραπεζαρία» της γιαγιάς Μοσχούλας, πέντε παιδιά και 13 εγγόνια! Η «λαλά» Μοσχούλα (χήρα από τα 40 της) είχε φτιάξει «της Παναγίας τα μάθια» (ένδειξη αφθονίας). Γαλοπούλα, τότες, δεν υπήρχε, υπήρχε όμως κόκορας ντόπιος, που γινόταν σούπα και κατόπιν κοκκινιστός. Ούτε κις λορέν είχαμε, υπήρχαν όμως φλαουνάκια, πιταράκια και πλακόπιτες. Μαρούλι για σαλάτα με φρέσκο κρεμμύδι και άνηθο (ούτε αβοκάντο και παπάγια είχαμε τότε…). Η λαλά είχε πάνω στο τραπέζι, σε σουπιέρα μάτση βρασμένο στο κοκορόζουμο, είχε ραφιόλια με φρέσκο σπανάκι, και κατσικάκι στο φούρνο με πατάτες λαδορίγανη και λεμόνι. Και φυσικά δεν έλειπε ποτέ η φρέσκια κατσικίσια μυζήθρα της Μήλου. Τα γλυκά λίγα, φοινίκια, λαδομακαρούνες και δίπλες. Και επειδή ήθελα να «μαγειρέψω» κι εγώ, 10 χρόνων τότε, άλειφα φέτες ψωμί με Μερέντα και ένιωθα περήφανος δίπλα στην κυρά Μοσχούλα, την καλύτερη μαγείρισσα της Μήλου. Βάζαμε και μια μαύρη κλωστή στα φημισμένα πιταράκια της και μετά την κρεμούσαμε στο δένδρο για στολίδι…, «διαολίζοντάς» την ότι βρήκαμε μέσα τρίχα από τα μακριά μαύρα μαλλιά της. 2020, επαγγελματίας μάγειρας, πλέον, θέλω πίσω αυτές τις οικογενειακές στιγμές, τις γεύσεις της «λαλάς» Μοσχούλας, τα δικά της πιταράκια, τον δικό της κόκορα, από τα χέρια της όχι από τα δικά μου, την Μερέντα, που εκείνη την εποχή ήταν Μερέντα και όχι κάτι από Μερέντα. Θέλω πίσω τα μαυρισμένα τζίγκινα «τετζερέδια», όπως τα έλεγε η γιαγιά, πάνω από όλα, όμως, θέλω να γυρίσει το χαμόγελο στα χείλη όλου του κόσμου.

Οι τηγανίτες της θειάς

Εύη Παπαδοπούλου, «gelateria Le Greche», Σύνταγμα, Ψυχικό, Αγία Παρασκευή

Mοσχαροκεφαλή τυλιγμένη σε λαδόκολλα από τη μαμά

Δημήτρης Δημητριάδης, εστιατόριο «Artisanal», Κηφισιά

Και έναν φούρνο για πίτσα Ooni, θα ήθελα

Θοδωρής Σταμούλης, private chef στην εταιρεία «Gourmet κατ’ Οίκον»

Τι πραγματικά εστί φαγητό από το… τίποτα

Μανώλης Ηρώνιας, «Παλιός Μονόλιθος», Μονόλιθος Ρόδου

Περισσότερη ενέργεια και πάθος για αυτό που αγαπάω να κάνω

Χρήστος Σιδηρόπουλος, εστιατόριο του ξενοδοχείου «The Ritz», Λονδίνο

Να μερακλωθούμε, να γελάσουμε, να περάσουμε καλά

Γιάννης Μπαξεβάνης, Executive Chef/Consultant στις εταιρείες «ELIA», Ντουμπάι, και «6 Keys – Seaside Lodge», Πήλιο

Tο 2021; Ας μου φέρει ό,τι θέλει… Αρκεί να μη μου πάρει τίποτε

Θανάσης Τσαγλιώτης, ζαχαροπλαστείο «La Maison – Fine Pastry», Καλλιθέα

Θα ήθελα να τα ζήσω όλα από την αρχή

Αριστοτέλης Μέγκουλας, εστιατόριο «Pomo d’ Oro», Κέρκυρα

Ας ξεκινήσουμε τις αλλαγές από εμάς

Γιάννης Γαβαλάς, εστιατόριο «Αρακλειά», Ηρακλειά, Μικρές Κυκλάδες

Νοσταλγώ το χέρι μου πάνω στον ώμο σου

Μανώλης Παπουτσάκης, εστιατόριο «Το Χαρούπι» και μεζεδοπωλείο «Δέκα Τραπέζια», Θεσσαλονίκη

Πηγή : Protagon