Μεγάλα βαπόρια, μεγάλες φουρτούνες!

Πριν από περίπου 500 χρόνια, ο ξακουστός κουρσάρος Πίρι Ρέις, δημιουργός του πρώτου Πορτολάνου (ναυτικού χάρτη), λίγο πριν  τον αποκεφαλισμό του ξεστόμισε τη φράση “μεγάλα βαπόρια, μεγάλες φουρτούνες” θέλοντας να επισημάνει ότι οι ευθύνες μεγαλώνουν ανάλογα με την περίπτωση.

Η φράση αυτή ταιριάζει γάντι στην περίπτωση του λιμανιού του Αδάμαντα, που τα τελευταία χρόνια κατά την περίοδο της καλοκαιρινής αιχμής δέχεται ταυτόχρονα πολλά μεγάλα πλοία με χιλιάδες επιβάτες και εκατοντάδες οχήματα. Το λιμάνι αδυνατεί να καλύψει τις στοιχειώδεις ανάγκες της σημερινής ανάπτυξης, για να μην μιλήσουμε για το τι θα βρούμε μπροστά μας σε 3-4 χρόνια.

Ας μιλήσουμε λίγο για τυχόν σκέψεις και σχέδια που έγιναν ή γίνονται για να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα, έστω και μετά από κάμποσο καιρό.

Την προηγούμενη δεκαετία η τότε δημοτική αρχή ξεκίνησε το νέο χωροταξικό σχεδιασμό, πράγμα απαραίτητο για την ανάπτυξη του νησιού,που εκτός των άλλων θα συμπεριλάμβανε την πρόθεση να μετεγκασταθούν οι προβλήτες φόρτωσης ορυκτών εκτός κόλπου και να μεταφερθεί το οχηματαγωγό λιμάνι στη Κάνναβα.
Δυστυχώς, την τρέχουσα δεκαετία το χωροταξικό (ΣΧΟΟΑΑΠ) δεν προχώρησε ούτε βήμα, βάζοντας φρένο σε πολλά που θα τα βρίσκουμε συνεχώς μπροστά μας, μεταξύ αυτών και το θέμα του λιμανιού.

Επίσης, η σύνταξη πρότασης για τον γενικό σχεδιασμό λιμένος (master plan) που όπως ισχύει εδώ και κάποια χρόνια είναι αναγκαίο να υπάρχει πριν την εκτέλεση οποιουδήποτε έργου στην περιοχή, άγεται και φέρεται , χωρίς να έχει μπει στην τελική ευθεία.

Είμαστε λοιπόν καταδικασμένοι; Κατά κάποιο τρόπο, ναι.

Αν οι σημερινοί υπεύθυνοι ασχοληθούν καθημερινά με το θέμα, δίνοντας όσες μάχες χρειαστούν για την χωροθέτηση μιας νέας προβλήτας φόρτωσης ορυκτών εκτός κόλπου και την ανακατασκευή της προβλήτας της Κάνναβας στο βαθμό που απαιτείται για να εξυπηρετήσει την επιβατική – οχηματαγωγή δραστηριότητα, τότε σε δέκα χρόνια θα έχουμε ένα νέο μεγάλο λιμάνι και θα αποφορτιστεί ο Αδάμαντας. Μέχρι τότε θα είμαστε ανήμποροι θεατές της πικρής πραγματικότητας, δηλαδή της ετήσιας αύξησης της κίνησης σε βαθμό που η λειτουργία του λιμανιού να είναι αδύνατη.
Σκεφτείτε ότι τις Κυριακές το μεσημέρι, τα μεγαθήρια πλοία απο- επιβίβαζαν χιλιάδες επιβάτες και πάνω από 700 οχήματα. Με την αναπτυξιακή δυναμική που έχει το νησί, μέσα στην επόμενη δεκαετία οι αριθμοί θα είναι σίγουρα διπλάσιοι.

Όσοι αγαπούν τον τόπο πρέπει να μεριμνήσουν ώστε να μην χαθεί ούτε μέρα παραπάνω.
Αυτά τα δέκα χρόνια που χάθηκαν θα μας κυνηγούν σαν εφιάλτης για δεκαετίες ακόμη.

Πηγή : https://milionlogoi.blogspot.com/

Αφήστε μια απάντηση