
Όπως ο ίδιος είχε γράψει,επίκαιρο όσο ποτέ, για εκείνους που δεν είναι πια εδώ:
“Πριν από κάθε μάχη μαζευόμαστε και κουβεντιάζαμε. Και λέγαμε: Εάν εσύ ζεις, μη με ξεχάσεις. Εάν εσένα δε σε βρει το βόλι, όταν συναντάς τους ανθρώπους στο δρόμο, θα λες καλημέρα κι από μένα. Κι όταν πίνεις κρασί θα πίνεις κρασί και για μένα.Κι όταν ακούς τον παφλασμό των κυμάτων, θα τον ακούς και για μένα. Κι όταν ακούς τον άνεμο να περνάει μέσα από τα φύλλα, κι όταν ακούς το θρόισμα του ανέμου, θα το ακούς και για μένα. Κι όταν χορεύεις, θα χορεύεις και για μένα! Μπορώ να ξεχάσω αυτόν τον κόσμο; Είναι δυνατόν;”
…Μπορούμε να ξεχάσουμε όσα υπήρξες για όλους τους Έλληνες; Είναι δυνατόν;
Ήρωα και Επίτιμε Δημότη Μήλου, Μανώλη Γλέζο, καλό ταξίδι!
Εκφραζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στους οικείους του!
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.